ถัดจากเกาะจาบังไปนิดเดียวก็คือ เกาะหินงาม ซึ่งยามน้ำเริ่มลดเช่นนี้จะแลเห็นหาดหินสีดำ สนิทเกลื่อนกลาดรอบเกาะ ไม่มีวี่แววของหาดทรายสีขาวแต่อย่างใด แต่นี่กลับเป็นสัญลักษณ์ อันโดดเด่นอีกประการหนึ่งของหมู่เกาะตะรุเตา ในทางธรณีวิทยาอาจกล่าวได้ว่าหินเหล่านี้ น่าจะเป็นหินทรายแป้งและหินดินดานสีดำที่ถูกชั้นของหินแกรนิตดันขึ้นมาจากด้านล่าง ด้วย ความร้อนที่สูงมากทำให้หินมีความแข็งแกร่งและเนื้อค่อนข้างละเอียด โดยในชั้นหินเหล่านี้ อาจมีสายแร่ควอตซ์แทรกอยู่บางส่วน ซึ่งสังเกตเห็นได้จากริ้วสีขาว สีเขียว และสีน้ำผึ้ง
 

ที่ปรากฏอยู่ในเนื้อของก้อนหินบางก้อน จากนั้นกระบวนการกัดกร่อนทางธรรมชาติ ที่มี คลื่นลมจากท้องทะเลเป็นตัวการสำคัญก็ค่อยๆ กัดเซาะ และเปลี่ยนแปรรูปของหิน ให้เป็น ก้อนเล็กก้อนน้อย และวนเวียนถูกกระแสของคลื่นซัดเข้าหาตัวเกาะอยู่ตลอดเวลาไม่น้อยกว่า 200-300 ล้าน ปี จนในที่สุดก็เกิดเป็นหินรูปร่างกลมเกลี้ยงกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป เป็นที่น่า อัศจรรย์ใจ ซึ่ง อาจกล่าวได้ว่ามีอยู่แห่งเดียวในประเทศไทย หรืออาจจะเป็นในโลกก็เป็นได้

จากเกาะหินงาม หากใช้เวลาอีกราว 1 ชั่วโมง มุ่งหน้าไปทางตะวันตก ก็จะถึงบริเวณของ กลุ่มเกาะดง ที่ดูแล้วก็สมชื่อ เพราะบนเกาะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าดงดิบที่มีต้นไม้ขนาด ใหญ่ขึ้นอยู่มากมาย เกาะแห่งนี้วางตัวเป็นแนวยาวอยู่ในแนวตะวันออก-ตะวันตก มีหาดทราย สีขาวสะอาดอยู่ทางด้านทิศเหนือหลายแห่ง บริเวณด้านเหนือของเกาะตลอดทั้งแนว จะเป็น แหล่งดำน้ำดูปะการังที่สมบูรณ์มาก แต่ผลจากอุบัติการณ์เอลนิโญเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมา ยังผลให้ ปะการังแถบนี้ตายแทบทั้งหมด คงเหลืออยู่บริเวณแถวเกาะผึ้ง ซึ่งเป็นเกาะเล็กๆ อยู่ในช่อง ระหว่างเกาะดง กับหัวเกาะราวีเท่านั้น ส่วนทางด้านทิศใต้ของเกาะดง จะมีเกาะขนาดเล็ก เรียงรายอยู่หลายเกาะ ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญและมีความสวยงามก็คือ เกาะลอกวย ซึ่งยามน้ำลง จะปรากฏหาดทรายรูปไข่ดาวสีขาวสะอาดอยู่บริเวณหัวเกาะด้านที่ติดกับเกาะ ดง และที่เกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งถัดจากเกาะลอกวยไปไม่เท่าไร จะเป็นที่ตั้งของหินซ้อนที่มี ลักษณะเป็นก้อนหินซ้อนกันอยู่ 2 ก้อน มองดูไกลๆ คล้ายกับรูปศีรษะอินเดียนแดง ผู้คนจึง นิยมมาเที่ยวชมอยู่เสมอ รวมทั้งนักดำน้ำลึกที่มักจะมาลงดำน้ำรอบๆ เกาะแห่งนี้ที่กล่าวกันว่า มีปะการังสวยงามมาก โดยเฉพาะปะการังอ่อนสีสันสวยงามที่หาดู ได้ยาก ดง หินงาม จาบัง จึงนับเป็นเพชรมณีอัน มีค่ายิ่งของหมู่เกาะตะรุเตาอีกแห่งหนึ่ง ที่ควรค่าต่อการได้ไป สัมผัส >


  ปกหน้า | หน้าที่ > 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10