|
|
พ้นเนินชันๆ เราเห็นสถานีวิจัยเกษตรที่สูงป่าเกี๊ยะ ดอยเชียงดาว เบื้องหลัง อาคารชั้นเดียวยอดหลักๆ ของดอยหลวงเชียงดาว ปรากฏให้เห็น ผมเดินผ่านอาคารไม้นั้นมาหยุดยืนบนสนามหญ้าเขียวๆ ด้วยสาย ตาที่มอง ได้อย่างมุมพานอรามา เบื้องหน้าคือดอยหลวงเชียง ดาว "นอนที่นี่เถอะ" ผมบอกนพดล ความงามที่เห็นทำให้ผมรู้สึกว่า บางทีภูผาอาจมีไว้สำหรับให้เฝ้ามองแต่เพียงไกลๆ อีกนั่นแหละ หากไม่เคยปีนป่ายจนกระทั่งถึงยอด การมองเขาสูง อยู่ไกลๆ อาจเลี่ยงไม่พ้นกับความกระวนกระวาย "ที่นี่เป็นสถานีวิจัยพืชเกษตรที่สูงของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ครับ" สมพร อุ่นใจ ชาวบ้านจากบ้านแม่นะซึ่งทำงานอยู่ที่สถานีฯ นี้มาตั้งแต่ปี 2529 บอก โครงการเกษตรที่สูงเคยเป็นโครงการในความร่วมมือกันระหว่าง ประเทศไทยและประเทศออสเตรเลีย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่- หัว มาเปิดสถานีฯ นี้ ตั้งแต่ราวๆ ปี 2518 โดยภาระกิจหลักของ สถานีคือทดลองปลูกพืชพันธุ์ไม้เมืองหนาว เลี้ยงสัตว์ เช่น แกะ ปัจจุบันอยู่ในสังกัดของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ "พักที่นี่ก็ได้ครับ แต่คงต้องขอให้ช่วยค่าบำรุงสถานีฯ สักคนละ 50 บาทต่อคืน นอนในบ้านนี่มีเครื่องนอนพร้อม หรือจะกางเต๊นท์ ก็ได้" สมพรแนะนำ เป็นยามบ่ายที่อากาศเย็นยะเยือก "ตอนนี้อุณหภูมิ 11 องศาฯ" สมพรบอกเมื่อเห็นเราทำท่าหนาว "มีนกเขียวก้านตองท้องสีส้มด้วย" นพดลลดกล้องสองตาลง "ที่นี่นกเยอะนะครับ ช่วงเช้าๆ ตอนแสงอาทิตย์ส่องถึงต้นไม้แล้ว นกจะมา เกาะตามกิ่งตากแดดอุ่นๆกันมาก" สมพรพูดเบาๆ เราขนอุปกรณ์ลงจากรถนพดลเดินดูนกไปเรื่อยๆ ผมกางเก้าอี้ พับ นั่งลงหลังพิงฝาบ้าน เริ่มต้นการเฝ้ามองภูเขาด้วยดวงตาคู่ เดิม แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไป |
