'กุบ-กับ-กุบ-กับ...' เสียงเกือกม้ากระทบพื้นซีเมนต์ดังรับกันเป็นจังหวะ ไม่ใช่แค่ม้า 5 ตัวที่เริงร่ากับการจะได้ออกไปโลดแล่นในทุ่งกว้างท่ามกลางแดดอ่อนยามบ่ายแก่ คนบนหลังม้าก็เริงรื่นไม่แพ้กัน โดยเฉพาะฉัน...คึกคักเสียยิ่งกว่าม้าหนุ่มที่ส่งเสียงฮี้ๆอยู่ข้างหน้า เพราะฝันมานานแล้วว่าจะได้ออกเทรลกับเขาบ้าง

คุณชัยนรินทร์ขี่ดับเบิลนายน์ ม้าหนุ่มสีเขม่านำหน้าอย่างสง่างาม ม้านำมักเป็นม้าตัวผู้ เพราะมันมีสัญชาตญาณแห่งการบุกเบิกผจญภัยมากกว่าตัวเมีย อีกเหตุผลหนึ่งคือหากให้ม้าตัวผู้ตามหลังตัวเมีย กลิ่นสาบสาวจะทำให้มันคึกจนไม่เป็นอันเดิน (เพราะจดจ้องจะทำอย่างอื่น!)

เราเรียงแถวตามคุณชัยนรินทร์ไปโดยทิ้งระยะห่างระหว่างม้าไว้เพื่อกันมันเตะกัน แต่ม้าบางตัวก็ทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่น มันมักเดินเข้ามาเบียดเจ้าลักกี้อยู่เรื่อย จึงเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องกระทุ้งสีข้างลักกี้ให้เร่งความเร็วขึ้นไปอีกนิดเพื่อเพิ่มระยะห่างระหว่างกัน

เราเดินม้าแหวกเข้าไปกลางดงดอกหญ้าที่กำลังเริงระบำล้อลมแรง เมื่อมองจากบนหลังม้า ฉันรู้สึกเหมือนเรากำลังเดินทางผ่านทะเลดอกหญ้าอันนวลนุ่ม พ้นทะเลดอกหญ้าก็พ้นกำแพงของเดอะฮอร์สชูฯ ขอบเขตรั้วไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

สายลมยามเย็นพัดปะทะสวนทิศกับทางที่เรากำลังมุ่งหน้าไป ถนนลูกรังเล็กๆ ทอดยาวพ้นเขตบ้านเรือนไปยังทุ่งกว้างเรียบเตียนลาดด้วยดินสีอิฐ พื้นที่นี้เพิ่งผ่านการเก็บเกี่ยวสับปะรดไปหยกๆ ไกลลิบออกไปคือเทือกเขาเขียวยาวเหยียด ดับเบิลนายน์ตะลุยลงทุ่งเป็นตัวแรก ม้าตัวอื่นๆทยอยย่ำลงไปตามกัน ฝุ่นดินฟุ้งอวลไปทั่วราวกับเรากำลังควบม้าอยู่บนแผ่นดินตะวันตกของอเมริกายุคบุกเบิก พื้นที่โล่งสุดตาดูกว้างใหญ่ราวไม่มีขอบเขตสิ้นสุด ด้านซ้ายมือของเราคือเนินเขียวขจีซึ่งมีเก๋งจีนของ ตระกูลศรีเฟื่องฟุ้ง สูงเด่นเป็นแลนด์มาร์ก

เราชักม้าตามคุณชัยนรินทร์ผ่านทุ่งโล่งเข้าถนนลูกรังสายเล็กริมเขา แล้วพากันออกนอกลู่นอกทางลุยไปในดงหญ้าสูงท่วมเอวเพื่อให้ม้าได้หยุดพักกินหญ้า ดูพวกมันจะชอบใจ ก้มหน้าก้มตางับหญ้ากันง่วน บางตัวก็ตุนไว้ในปากเป็นฟ่อนก่อนจะกลับขึ้นไปบนเส้นทางเล็กๆที่ขนาบด้วยต้นไม้สองฝั่ง ทางแบบนี้ชวนให้จินตนาการไปว่าเรากำลังผ่านอุโมงค์ต้นไม้เพื่อไปออกยังดินแดนใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก ซึ่งแท้จริงแล้วมันคืออาณาเขตกว้างใหญ่ของสยามคันทรีคลับ หนึ่งในสนามกอล์ฟที่เก่าแก่ที่สุดของเมืองไทย

<previous / next >