| จากทางลูกรังสู่ถนนลาดยาง ฉันคิดเอาเองว่าน่าจะดีสำหรับม้า
แต่ปรากฏว่าพื้นแข็งๆกลับทำให้ม้าเสียหลักเดินตุปัดตุเป๋กันยกใหญ่
มีตัวหนึ่งแย่ไปกว่านั้น มันลื่นพรวดลงไปกองกับพื้นดังตุ้บ โชคดีที่คนบนอานมีสติ
รีบประคองตัวไว้ก่อน มิฉะนั้นก็ตกลงไปนอนเคียงกันแน่ คุณชัยนรินทร์จึงตัดสินใจนำม้าลงไปเดินในสนามหญ้า
เจ้าลักกี้รีบก้มหัวหมายจะและเล็มหญ้า ฉันต้องดึงสายบังเหียนขืนคอมันไว้
เพราะเจ้าหน้าที่เตือนว่าถ้าปล่อยตามใจ อีกหน่อยม้าจะเคยตัว
แดดอ่อนส่องเป็นลำสีทองลงมาขณะที่เราชักแถวกันออกจากสนามกอล์ฟสู่ถนน
รพช. สองข้างทางเป็นชุมชนเล็กๆ เด็กๆ วิ่งออกมาดูเมื่อได้ยินเสียงหมาเห่ากันเกรียว
ดีที่ม้าไม่ตื่น มันชินกับการออกเทรลอย่างนี้
กว่าชั่วโมงหลังจากออกเดินทาง ฉันกลับเข้ามาในรั้วของเดอะฮอร์สชูฯอีกครั้ง
แต่เข้าทางประตูอีกด้าน เป็นการเดินทางวงรอบ ระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตรที่ผ่านทั้งทุ่งกว้าง
สนามกอล์ฟ ชุมชน ท่ามกลางสายลมเย็นและแดดอุ่นยามบ่ายทำให้ครั้งแรกของการออกเทรลเป็นประสบการณ์แสนดี
ฉันโน้มตัวลงไปตบคอลักกี้เป็นการขอบคุณ คอของมันร้อนผ่าวและเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ
กลิ่นสาบม้าโชยขึ้นจมูกจนฉันรู้สึกถึงพลังและความแข็งแกร่งที่แฝงอยู่
เท้าซ้ายทิ้งน้ำหนักลงไปบนโกลน ตวัดขาขวาข้ามลำตัวด้านหลังลักกี้
ก้าวลงมายืนบนพื้น ฉันลูบหัวและตบคอมันอีกครั้ง เจ้าหน้าที่เดินมารับม้าพร้อมกับยื่นตะกร้าใส่มันหวานให้
ฉันหยิบมันหวานป้อนลักกี้เป็นรางวัล
ขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้วันนี้เป็นอีกวันที่ดีในชีวิตของฉัน
<previous
/ next >
|
