พ้นประตูสนามฝึกขี่ม้าอินดอร์ขนาดใหญ่ที่สุดในเมืองไทยออกไปคือสนามทรายและสนามหญ้ากว้างกลางแจ้งสำหรับฝึกฝีมืออีกขั้น
และยังมีพุ่มไม้สูงเทียมอกเรียงกันเป็นแถวเป็นแนวสำหรับฝึกขี่ม้ากระโดดข้ามสิ่งกีดขวาง
อะไรๆ ในเขตรั้วเดอะฮอร์สชูฯ ดูจะเกี่ยวข้องกับม้าไปเสียทุกอย่าง สระว่ายน้ำก็ยังเป็นรูปหัวม้า
ที่เก๋ไปกว่านั้นคือเดอะรีเจนท์ โรงแรมระดับห้าดาวสำหรับรับฝากม้า
ตอนนี้มีม้าเข้าพักอยู่ประมาณ 20 คอก หน้าคอกจะมีไวท์บอร์ดติดชื่อผู้เข้าพัก
เวลาให้อาหาร และชนิดของอาหาร มีม้าประจำคอกอยู่ตั้งแต่ม้าใหญ่ไปจนถึงม้าโพนีตัวจิ๋ว
ภายในคอกสะอาดเอี่ยมสมเป็นโรงแรมระดับห้าดาว (สำหรับม้า!!!)
ข้างโรงแรมคือโรงตอกเกือกม้า หนุ่มฟิลิปปินส์ร่างกำยำกำลังยืนแนบไหล่เจ้าม้าตัวโตแล้วค่อยๆ
ยกขาหน้าของมันขึ้นมา หงายฝ่าเท้า งัดเกือกม้าเขรอะดินออกมาอย่างคล่องแคล่ว
ฉันล่ะกลัวเขาโดนม้าดีดจริงๆ โดยเฉพาะตอนตอกเกือกเท้าหลัง คงเป็นเพราะฉันถูกย้ำแล้วย้ำอีกว่า
ห้าม เดินเข้าทางหลังม้าเด็ดขาด มิฉะนั้นจะถูกเตะไม่รู้ตัว อาการหวาดผวาขาหลังจึงพุ่งจี๊ดขึ้นไปฝังแน่นอยู่ในสมอง
แถมยังเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่นด้วย
เราป้วนเปี้ยนอยู่แถวคอกม้ากันอีกนาน โดยเฉพาะหน้าคอกโพนีสีขาวจัดตัดกับสีชมพูของคอก
มันดูเหมือนเจ้าหญิงม้าตัวน้อยที่น่าทะนุถนอม ขนแผงคอและหางดูนิ่มน่าจับ
จนคุณกุ๊ก หรือ คุณอุบลรัตน์ พชรวรรณ
สาวตัวเล็กคล่องแคล่วผู้ทำหน้าที่ดูแลการตลาดและประชาสัมพันธ์ขับรถมาบอกให้ไปกินอาหารเป็นรอบที่
2 นั่นแหละ เราจึงได้ฤกษ์ออกจากเดอะรีเจนท์กันเสียที
<previous
/ next >
|