ในแผนที่ ลำน้ำโขงทำหน้าที่เป็นเส้นกั้นพรมแดน แต่ในความรู้สึกของชาวบ้าน สายน้ำดูจะเป็นเพียงแหล่งอาศัยของสัตว์น้ำอันอุดมสมบูรณ์เท่านั้น

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองมีกรณีพิพาทอินโดจีนเกิดขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ไทยเรียกร้องดินแดนฝั่งขวาของแม่น้ำโขง ทั้งช่วงที่ติดกับอำเภอเชียงคาน และบริเวณใต้ฝั่งจำปาสักติดกับอุบลราชธานี ซึ่งเสียไปคืนจากฝรั่งเศส เมื่อได้รับ
การปฎิเสธกองทัพไทยจึงบุกยึดและเปลี่ยนชื่อฝั่งขวาแม่น้ำโขงบริเวณนี้เป็น
"จังหวัดล้านช้าง"

ไทยได้ครอบครองบริเวณนี้แต่เพียงระยะเวลาสั้นๆ หลังจากสงครามโลกสิ้นสุด ไทยซึ่งประกาศตัวอยู่ข้างเดียวกับญี่ปุ่นไม่อยู่ในฐานะที่จะต่อรองสิ่งใดกับมหา
อำนาจตะวันตกได้

ฝั่งขวาของแม่น้ำโขงจึงกลับไปอยู่ในความครอบครองของฝรั่งเศสอีกครั้ง
เบื้องหน้าผมเป็นผืนแผ่นดินของอีกประเทศ ลำน้ำโขงดูเหมือนจะกว้าง แต่ก็
มิได้กว้างเกินกว่าจะทำให้มิตรภาพและสายใยของผู้คนสองฟากฝั่งเหินห่าง

หากได้เริ่มต้นเดินทางไปกับลำน้ำโขงจากบริเวณที่สายน้ำอันยิ่งใหญ่สายนี้หวน
กลับเข้ามาพบผืนแผ่นดินไทยอีกครั้งจะเป็นความรู้สึกเช่นไร

ด้วยเส้นทางหมายเลข ๒๑๑ ซึ่งขนานคู่ไปกับลำน้ำบรรจบกับเส้นทางหมายเลข
๒๑๒ ที่จังหวัดหนองคาย เรื่อยไปจนกระทั่งถึงจังหวัดนครพนม แม้ระยะทาง
จะไม่ยาวไกลเท่าใด แต่การได้เลาะเลียบแนบชิดไปกับลำน้ำในระยะใกล้ บางที
มิตรภาพแห่งผู้คนและสายน้ำซึ่งดำรงมาช้านาน อาจเป็นภาพที่มองเห็นได้
ชัดเจน < ย้อนกลับ/หน้าถัดไป >