วัดมหาธาตุสร้างมาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๑๙๗ นับได้ว่าเป็นวัดคู่เมืองเชียงคาน ทุกวัน
นี้ไม่เพียงมีพระพุทธรูปปางมารวิชัยหรือที่ชาวบ้านเรียกหลวงพ่อใหญ่ รวมทั้ง
พระพุทธรูปไม้ศิลปะล้านช้าง พระพุทธรูปปางประทานพร ๙ องค์เท่านั้น แต่
ภายในวัดยังมีโรงเรียนพระปริยัติธรรม ศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์
และเป็นศูนย์อบรมเด็กก่อนเกณฑ์อีกด้วย

"เชียงคานมันไกลนะ ไม่มีใครอยากมาอยู่หรอก ในสมัยก่อนถนนหนทางยังไม่ดี
ข้าราชการเขาว่ากันว่าใครมาอยู่แล้วจะต้องคลานออกไป" คุณยายเล่าด้วยสำ
เนียงไพเราะ เป็นสำเนียงที่เราเรียกว่า "ไทยเลย" แน่นอน สำเนียงนี้ย่อมพ้อง
และเหมือนกับภาษาของชาวหลวงพระบาง ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าแปลกแต่อย่างใด

"สัก ๕๐ ปีแล้วมั้ง ตอนนั้นยายท้องลูกคนที่สาม ฝั่งโน้นลาวกับฝรั่งเศสรบกัน
ญวนหนีมาฝั่งนี้ มีฝรั่งเศสตาย ๒ คน ยายยังวิ่งไปดูเลย" คุณยายเล่าเรื่องตื่นเต้น

"เมื่อก่อนแถวนี้มีปลาบึกนะ ตัวโตๆ เขาไปจับกันแถว "คก" นั่นแหละปลามันชุม"

คำว่าคกของคุณยายคือบริเวณแอ่งน้ำวน หรือบริเวณที่สายน้ำมาพบกัน หมู่บ้าน
หรือวัดแถวนี้จึงมักมีคำนำหน้า หรือต่อท้ายว่า "คก"

เกือบเที่ยงแล้ว คุณยายจัดปิ่นโตเสร็จลุกขึ้นเดินไปตามถนนโล่งๆ ผ่านห้องแถว
ไม้ที่ประตูปิดเงียบ

ผมเดินออกมาที่ถนนเช่นกัน เมืองนี้ดูเงียบสงบและนิ่ง แต่ก็แฝงไว้ด้วยเสน่ห์อย่าง
น่าประหลาด ห้องแถวหลายห้องถูกดัดแปลงเป็นร้านอาหารและที่พัก ป้ายชื่อ
ภาษาอังกฤษดูสะดุดตา < ย้อนกลับ/หน้าถัดไป >